Η παρούσα μελέτη είχε ως σκοπό, να διερευνήσει τις σχέσεις του εκφοβισμού και της συστηματικής θυματοποίησης με την αυτοαντίληψη, τους στόχους επίτευξης και το κλίμα παρακίνησης, καθώς επίσης και να εξετάσει τις διαφορές των συμπεριφορών του εκφοβισμού και της θυματοποίησης μεταξύ των δύο φύλων σε μαθητές της 5ης και 6ης του δημοτικού σχολείου. Στην 1η έρευνα συμμετείχαν 100 μαθητές Ε’ και ΣΤ’ τάξεων του δημοτικού (52 αγόρια και 48 κορίτσια), ηλικίας 11-12 ετών. Οι μαθητές κλήθηκαν να απαντήσουν σε 12 ερωτήσεις σχετικά με τη συχνότητα εμφάνισης συμπεριφορών εκφοβισμού και θυματοποίησης στο μάθημα της ΦΑ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα υψηλότερα σκορ υπήρχαν σε θέματα σχετικά με το «πείραγμα» και την «κοροϊδία» μεταξύ των παιδιών. Στη 2η έρευνα συμμετείχαν 290 μαθητές Ε-ΣΤ Δημοτικού (147 αγόρια, 143 κορίτσια), ηλικίας 11-12 ετών. Τα αποτελέσματα από την ανάλυση συσχετίσεων έδειξαν ότι η θυματοποίηση και ο εκφοβισμός είχαν μέτρια θετική συσχέτιση μεταξύ τους. Επιπλέον, η θυματοποίηση συνδέονταν θετικά με το στόχο προστασίας του «εγώ» και με την αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στην προστασία του «εγώ» και αρνητικά με την αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στην προσωπική βελτίωση και με τη γενική, αυτοαντίληψη, ενώ ο εκφοβισμός συνδέονταν θετικά με το στόχο ενίσχυσης του «εγώ» και της προστασίας του «εγώ», με την αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στην ενίσχυση του «εγώ», με την αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στην προστασία του «εγώ» και αρνητικά με την αντίληψη για έμφαση του καθηγητή στη προσωπική βελτίωση και τη γενική αυτοαντίληψη. Επιπλέον, ανάλυση διακύμανσης έδειξε ότι τα αγόρια είχαν υψηλοτέρα σκορ στον εκφοβισμό από τα κορίτσια. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι ο καθηγητής φυσικής αγωγής μπορεί να έχει ρόλο στην αντιμετώπιση ανεπιθύμητων συμπεριφορών , καθώς η έμφαση στην προσωπική βελτίωση και η αποφυγή έμφασης στην προστασία και ενίσχυση του «εγώ», πιθανόν συντελούν στον περιορισμό της εμφάνισης συμπεριφορών θυματοποίησης και εκφοβισμού.