Σκοπός της έρευνας ήταν η μελέτη της άμεσης επίδρασης της έλξης αντίστασης διαφορετικού μεγέθους, στα κινηματικά χαρακτηριστικά της χεριάς κατά το ελεύθερο στυλ κολύμβησης. Δέκα κολυμβήτριες αποτέλεσαν το δείγμα της έρευνας, οι οποίες εκτέλεσαν με τυχαία σειρά 4 κολυμβητικές προσπάθειες (25 m) με μέγιστη ένταση, χωρίς αντίσταση και με έλξη αντίστασης μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους. Για την καταγραφή της υποβρύχιας κίνησης του δεξιού χεριού χρησιμοποιήθηκαν 4 αναλογικές κάμερες (60 Hz). Η ψηφιοποίηση πραγματοποιήθηκε μέσω του Ariel Performance Analysis System και για τη λεπτομερέστερη ανάλυσή της η κίνηση του χεριού διαχωρίστηκε σε τέσσερις φάσεις: α) γλίστρημα, β) έλξη, γ) ώθηση και δ) επαναφορά. Από την ανάλυση διακύμανσης για εξαρτημένα δείγματα ως προς έναν παράγοντα, διαπιστώθηκε ότι κατά την κολύμβηση με έλξη αντίστασης μειωνόταν σημαντικά η συχνότητα χεριάς, το μήκος χεριάς και η μέση κολυμβητική ταχύτητα, ενώ διαπιστώθηκε αύξηση της συνολικής διάρκειας της χεριάς και της σχετικής διάρκειας των φάσεων της έλξης και της ώθησης. Αυτή η αύξηση αποδίδεται στην αύξηση του απόλυτου μήκους χεριάς, ενώ αντίθετα δε διαπιστώθηκε αύξηση του μεγέθους των πλευρικών μετατοπίσεων του χεριού. Επίσης, δε διαφοροποιήθηκε η μέση συνισταμένη ταχύτητα κίνησης του χεριού κατά τη διάρκεια των προωθητικών φάσεων της έλξης και της ώθησης. Κατά συνέπεια, με βάση την άμεση επίδραση που έχει η κολύμβηση με έλξη αντίστασης, υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι αποτελεί μια εξειδικευμένη μορφή προπόνησης.