Εσωτερική Παρακίνηση και Στόχοι Επίτευξης Αθλητών Αναρρίχησης

Άλκηστις Παπαϊωάννου1, Άννα Κουρτεσοπούλου2 & Βιβή Κωνσταντακάτου2

1ΤΕΦΑΑ, ∆ηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης

2ΤΕΦΑΑ, Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας

Περίληψη

Η παρακίνηση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά που βρίσκονται στο επίκεντρο του ερευνητικού ενδιαφέροντος τόσο στη φυσική αγωγή όσο και στον αθλητισµό. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η µελέτη της σχέσης ανάµεσα στην εσωτερική παρακίνηση και στον προσανατολισµό στόχων επίτευξης σε αθλητές αναρρίχησης για την εκτίµηση των παραγόντων που επιδρούν στη διαµόρφωση του επιπέδου της εσωτερι- κής παρακίνησης καθώς και των στόχων που καθορίζουν την συµπεριφορά των αθλητών. Το δείγµα της έρευνας αποτέλεσαν 100 αθλητές αναρρίχησης (71 άνδρες και 29 γυναίκες), ηλικίας 18 έως 32 χρονών, (Μ=25.9), οι οποίοι είχαν µέσο όρο εβδοµαδιαίας προπόνησης 3.55 φορές την εβδοµάδα και µε µέσο όρο βαθµού δυσκολίας το «7+». Οι συµµετέχοντες συµπλήρωσαν το ερωτηµατολόγιο εσωτερικής παρακίνησης (McAuley, Duncan & Tammen, 1989) και το ερωτηµατολόγιο στόχων επίτευξης (Duda & Nicholls, 1992). Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι υπάρχουν σηµαντικές διαφορές στην εσωτερική παρακίνηση ανάλογα µε την ηλικία, το φύλλο, την εµπειρία και το επίπεδο των αθλητών. Επίσης βρέθηκε στατιστικά σηµαντική συσχέτιση ανάµεσα στην ικανότητα, την ένταση και την ευχαρίστηση µε τον προσανατολισµό στη µάθηση. Από τα αποτελέσµα- τα αυτά φαίνεται ότι οι αθλητές της αναρρίχησης εστιάζουν την προσοχή τους στην βελτίωση των δεξιοτήτων τους, καταβάλλοντας έντονη προσπάθεια και αντλώντας ευχαρίστηση µέσα από προσωπική τους βελτίωση, αποδεικνύοντας ότι η ικανότητα σε συνδυασµό µε την σκληρή προσπάθεια είναι αποφασιστικής σηµασίας παράγοντες που οδηγούν στην επιτυχία και στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης τους.

Λέξεις κλειδιά: εσωτερική παρακίνηση, προσανατολισµός στόχων επίτευξης, αναρρίχηση