Η Επίδραση των Λεκτικών Οδηγιών στην Κινητική ∆ηµιουργικότητα Παιδιών Προσχολικής Ηλικίας

Ελισάβετ Κωνσταντινίδου,1 Ελιζάνα Πολλάτου,2 & Ευρυδίκη Ζαχοπούλου3

1ΤΕΦΑΑ, ∆ηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο Θράκης

2ΤΕΦΑΑ, Πανεπιστήµιο Θεσσαλίας

3Τµήµα Βρεφονηπιοκοµίας, Αλεξάνδρειο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυµα Θεσσαλονίκης

Περίληψη

Οι λεκτικές υποδείξεις ή ερωτήσεις είναι µεταξύ άλλων, ένας από τους τρόπους παροχής ερεθίσµατος που µπορεί να χρησιµοποιήσει ένας παιδαγωγός για την παρουσίαση ενός κινητικού θέµατος ή προβλήµατος.Ένας τύπος ερώτησης που επεκτείνει την δηµιουργική σκέψη ενός παιδιού, ξεκινά µε τον ακόλουθο τρόπο:«Με πόσους διαφορετικούς τρόπους…;» Αυτή η τεχνική διδασκαλίας χρησιµοποιήθηκε στην παρούσα έρευνα και η συγκεκριµένη πρόταση δοµήθηκε µε τρεις διαφορετικούς τρόπους ως: καταφατική πρόταση, κατα- φατική πρόταση µε θετική πρόκληση και ερωτηµατική πρόταση. Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξε- τάσει την επίδραση των παραπάνω τριών τύπων λεκτικών οδηγιών στην αποκλίνουσα κινητική ικανότητα (ικανότητα να παρουσιάζουν και να τροποποιούν βασικές κινητικές δεξιότητες) παιδιών προσχολικής ηλικίας. Η αποκλίνουσα κινητική ικανότητα µπορεί να παρατηρηθεί µέσω δύο εκ των τριών µετρήσεων της κινητικής δηµιουργικότητας – την ευχέρεια και την ευελιξία - και αυτά ήταν τα κριτήρια που χρησιµοποιήθηκαν για την αξιολόγηση της σε µια βασική κινητική δεξιότητα, το τρέξιµο. Το δείγµα που χρησιµοποιήθηκε για την επεξεργασία των αποτελεσµάτων αποτελούνταν από 54 παιδιά (27 αγόρια και 27 κορίτσια) που επιλέχθηκαν τυχαία από τέσσερα νηπιαγωγεία της Θεσσαλονίκης. Η αξιολόγηση της κινητικής δηµιουργικότητας βασίστηκε στην πρώτη δοκιµασία της δέσµης TCAM (Thinking Creatively in Action and Movement) του Tor rance (1981) και καταγράφηκε µέσω βιντεοσκόπησης σε ειδικά πρωτόκολλα αξιολόγησης. Από την ανάλυση διακύµανσης 2 Χ 3 (φύλο Χ τύποι οδηγιών) µε επαναλαµβανόµενες µετρήσεις στον τελευταίο παράγοντα, διαπιστώθηκε στατιστικά σηµαντική κύρια επίδραση του τύπου οδηγίας. Πιο συγκεκριµένα όταν τα παιδιά έλαβαν τον δεύτερο τύπο οδηγίας σηµείωσαν στατιστικά σηµαντικά υψηλότερες επιδόσεις και στην ευχέρεια (Μ=10.06 ± 3.9) και στην ευελιξία (Μ = 8.15 ± 3.2). Όσον αφορά τον παράγοντα του φύλου, δεν διαπιστώθηκαν στατιστικά σηµαντικές διαφορές µεταξύ αγοριών και κοριτσιών, σε κανένα από τα δύο κριτήρια. Με βάση τα αποτελέσµατα φαίνεται πως ακόµη και ο τρόπος διατύπωσης µιας πρότασης – οδηγίας προς τα παιδιά µπορεί να διαφοροποιήσει την κινητική δηµιουργικότητά τους.

Λέξεις κλειδιά: αποκλίνουσα κινητική ικανότητα, κινητική ευχέρεια, κινητική ευελιξία, µέθοδοι διδασκαλίας, οδηγίες