Έλεγχος των Βιομηχανικών Χαρακτηριστικών της Δεξιότητας Προσγείωσης σε Παιδιά με Διαφορετικό Επίπεδο Κινητικής Συναρμογής

Ερμιόνη Καταρτζή, Ευαγγελία Γκαντήραγα, Φωτεινή Αραμπατζή, & Χρήστος Παπαδόπουλος

ΤΕΦΑΑ Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Περίληψη

Σκοποί της παρούσας εργασίας ήταν α) να μελετηθούν οι μεταβλητές (δυναμικές, κινηματικές) που επηρεάζουν σημαντικά το μέγεθος της μέγιστης κατακόρυφης δύναμης αντίδρασης του εδάφους (ΣΔmax), όταν τα παιδιά προσγειώνονται με τα δύο πόδια μετά από πτώση από ύψος, και β) να προσδιοριστούν οι διαφο- ρές, σε ότι αφορά στα δυναμικά και κινηματικά χαρακτηριστικά μεταξύ παιδιών διαφορετικού επιπέδου κινητικής συναρμογής κατά την εκτέλεση της δεξιότητας της προσγείωσης με τα δύο πόδια, μετά από πτώση από ύψος 20 εκατοστών. Αξιολογήθηκαν 132 35 παιδιά, 7-9 ετών με το Μovement Assessment Battery for Children (Henderson & Sugden, 1992). Από αυτά, 9 παιδιά εμφάνισαν προβλήματα κινητικής συναρμογής, και αποτέλεσαν την ομάδα ΟΠΚΣ (Βάρος: 37.22 ± 6.3 Kg, Ύψος: 142.22 ± 3.46 cm). Επιπλέον, 9 παιδιά με τυπική συναρμογή αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου (ΟΕ, Βάρος: 35.83 ± 7.9 Kg, Ύψος: 141.44 ± 7.67 cm). Όλα τα παιδιά βιντεοσκοπήθηκαν (Panasonic PV-900, 60 Hz) κατά την εκτέλεση προσγειώσεων με τα δύο πόδια, μετά από πτώση από ύψος 20 cm, πάνω σε ένα δυναμοδάπεδο Kistler (Type 9281CA, 1000Hz). Οι μεταβλητές που αξιολογήθηκαν ήταν, η σχετική ως προς το σωματικό βάρος κατακόρυφη δύναμη αντίδρασης του εδάφους κατά την πρώτη επαφή (ΣΔ1= Fz-1 / ΣΒ), η σχετική ως προς το σωματικό βάρος μέγιστη κατακόρυφη δύναμη αντίδρασης του εδάφους (ΣΔmax = Fzmax / ΣΒ), ο χρόνος έως την επίτευξη της Fzmax, (tFzmax), ο χρόνος προσγείωσης (tπροσγ), καθώς και οι γωνιακές μετατοπίσεις των αρθρώσεων της ποδοκνημικής (ΔφΠ), του γονάτου (ΔφΓ) και του ισχίου (ΔφΙ), κατά την προσγείωση. Στα αποτελέσματα, από την ανάλυση πολλαπλής συσχέτισης (Pearson’s correlation coefficients) εντοπίστηκαν σημαντικές αρνητικές συσχετίσεις μεταξύ της ΣΔmax και των χρόνων tFzmax και tπροσγ (p < .05) καθώς επίσης και σημαντικές θετικές συσχετίσεις μεταξύ του tπροσγ και των γωνιακών μετατοπίσεων των αρθρώσεων του γονάτου (ΔφΓ), και του ισχίου (ΔφΙ), (p < .001). Από την ανάλυση πολλαπλής παλινδρόμησης φάνηκε ότι κανένα από τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν δεν κατάφεραν να προβλέψουν σε αποδεκτό βαθμό την ΣΔmax. Παρόλα αυτά, η αρνητική συσχέτιση των με- ταβλητών με την ΣΔmax δείχνει ότι υψηλές τιμές της δύναμης αντίδρασης του εδάφους σχετίζονται με σύντο- μο χρόνο επίτευξης της Fzmax και περιορισμένη κίνηση στην άρθρωση του γόνατος (ΔφΓ). Από την ανάλυση t- test για ανεξάρτητα δείγματα, φάνηκε στατιστικά σημαντική επίδραση της ομάδας, στη ΣΔmax, (p=.04), στον tπροσγ (p=.001) και στη ΔφΓ (p=.03). Συμπερασματικά, προκύπτει ότι τα παιδιά με προβλήματα κινητικής συναρμογής εκτέλεσαν λιγότερο ασφαλείς προσγειώσεις που χαρακτηρίστηκαν από υψηλή δύναμη αντίδρα- σης του εδάφους, σύντομο χρόνο προσγείωσης και περιορισμένη γωνιακή μεταβολή της άρθρωσης του γο- νάτου, σε σχέση με τα τυπικά παιδιά. Τα αποτελέσματα έχουν σημαντική εφαρμογή στο σχεδιασμό αποτελεσματικών προγραμμάτων εξάσκησης της δεξιότητας της προσγείωσης, τόσο στο χώρο του σχολείου όσο και στον παιδικό αθλητισμό.

Λέξεις κλειδιά: κινητική αδεξιότητα, προσγείωση με δύο πόδια από ύψος, κατακόρυφη δύναμη αντίδρασης του εδάφους,χρόνος προσγείωσης, εύρος κίνησης της άρθρωσης