Η Επίδραση της Ασκησιογενούς Μυϊκής Καταστροφής σε Δείκτες Οξειδωτικού Στρες στο Αίμα και στο Μυ

Αναστάσιος Θεοδώρου1, Γεώργιος Σακελλαρίου1, Μιχάλης Νικολαΐδης1,2,3, Βασίλης Πασχάλης1,2, Ιωάννης

Φατούρος4, Αθανάσιος Ζ. Τζιαμούρτας1,2

1Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

2Ινστιτούτο Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης, Κέντρο Έρευνας Τεχνολογίας & Ανάπτυξης Θεσσαλίας

3Τμήμα Βιοχημείας & Βιοτεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

4Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Περίληψη

Ο κύριος στόχος της παρούσας ανασκόπησης είναι να εξεταστούν οι επιδράσεις της οξείας μυϊκής κατα- στροφής στο οξειδωτικό στρες σε ιστούς ανθρώπων και ζώων. Εξετάστηκαν έρευνες που χρησιμοποίησαν τα δύο πιο συχνά πρωτόκολλα άσκησης για πρόκληση μυϊκής καταστροφής: τις έκκεντρες συστολές σε ισοκινη- τικό δυναμόμετρο και το τρέξιμο σε κατηφόρα. Η ασκησιογενής μυϊκή καταστροφή μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα ελεύθερων ριζών, να αυξήσει την οξείδωση των λιπιδίων, των πρωτεϊνών και ενδεχομένως να προ- καλέσει καταστροφή του DNA. Με βάση τα περιορισμένα διαθέσιμα στοιχεία, το οξειδωτικό στρες που εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης στον σκελετικό μυ δεν φαίνεται να σχετίζεται με τη σύσταση των μυϊκών ινών του μυός. Παρά τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις σχετικές έρευνες, η ασκησιογενής μυϊκή καταστροφή προκαλεί αύξηση του οξειδωτικού στρες στο αίμα και στον σκελετικό μυ. Οι περισσότερες αλ- λαγές στους δείκτες προσδιορισμού του οξειδωτικού στρες εμφανίστηκαν και διήρκησαν για ημέρες μετά το τέλος της άσκησης. Κύρια αιτία για την καθυστερημένη εκδήλωση αυτού του φαινομένου πιθανώς είναι η ενεργοποίηση και δραστηριοποίηση των φαγοκυττάρων στο σημείο που έγινε η μυϊκή καταστροφή. Είναι δύσκολο να εξαχθεί ένα ασφαλές συμπέρασμα σχετικά με τον πιθανό ρόλο της άσκησης και της εκδήλωσης οξειδωτικού στρες στη μυϊκή καταστροφή. Το κύριο εύρημα της παρούσας ανασκόπησης είναι ότι η προκαλούμενη από άσκηση μυϊκή καταστροφή μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα δεικτών οξειδωτικού στρες στο αίμα και το σκελετικό μυ σε επίμυες και ανθρώπους. Πιστεύουμε ότι η έκκεντρη άσκηση πρέπει να αντιμετωπισθεί ως διαφορετικό ερέθισμα για τον οργανισμό σε σχέση με τα άλλα είδη άσκησης λόγω της μεγάλης μυϊκής καταστροφής που προκαλεί και τις αλλαγές που επιφέρει στην ισορροπία μεταξύ προοξειδωτικών και αντιο- ξειδωτικών του οργανισμού, όπως αυτή φαίνεται από επιλεγμένους δείκτες προσδιορισμού του οξειδωτικού στρες στο αίμα και στον σκελετικό μυ.

Λέξεις κλειδιά: Έκκεντρη άσκηση, μυϊκή καταστροφή, οξειδωτικό στρες, δραστικά στοιχεία.