Κινητική Αδεξιότητα σε Παιδιά Ηλικίας 9-12 Ετών στην Ελλάδα-Μια Επιδημιολογική Μελέτη

Θεόδωρος Ελληνούδης1, Θωμάς Κουρτέσης2, Μιχαήλ Κυπαρίσσης2, & Νικολίτσα Παπαλεξοπούλου2

1ΤΕΦΑΑ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σέρρες

2 ΤΕΦΑΑ, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Κομοτηνή

Περίληψη

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανίχνευση της συχνότητας εμφάνισης της κινητικής αδεξιότητας σε παιδιά σχολικής ηλικίας στην Ελλάδα. Στην έρευνα συμμετείχαν 220 μαθητές (n=110) και μαθήτριες (n=110), ηλικίας 9-12 ετών, δημοτικών σχολείων της Μακεδονίας, της Θράκης και της Πελοποννήσου. Για την αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε η δέσμη κινητικής αξιολόγησης “Movement Assessment Battery for Chil- dren” (Henderson & Sugden, 1992), η οποία αξιολογεί τρεις κινητικούς τομείς: λεπτή επιδεξιότητα χεριών, δεξιότητες μπάλας και ισορροπία. Από τα αποτελέσματα φάνηκε πως το 10% των συμμετεχόντων (22 παιδιά,11 αγόρια και 11 κορίτσια) επέδειξε σημαντικές κινητικές δυσκολίες, ενώ το 14,1% (31 παιδιά, 18 αγόρια και 13 κορίτσια) επέδειξε μέτριες και οριακές κινητικές δυσκολίες. Τα παραπάνω ευρήματα συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με αυτά σχετικών διεθνών ερευνών. Ωστόσο και παρά το γεγονός πως η στατιστική ανάλυση δεν ανέδειξε σημαντική επίδραση του παράγοντα «φύλο» κατά τη διαδικασία αξιολόγησης, δεν επιβεβαιώθηκαν σχετικά ευρήματα που υποστηρίζουν πως περισσότερα αγόρια παρά κορίτσια επιδεικνύουν ΑΔΣ. Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας επιβεβαιώνουν το γεγονός πως και στο Ελληνικό σχολικό

περιβάλλον, ένας σημαντικός αριθμός παιδιών αντιμετωπίζουν αναπτυξιακές διαταραχές του κινητικού συντονισμού. Το παραπάνω γεγονός καθιστά απαραίτητη την ένταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία της διεξοδικής κινητικής αξιολόγησης των παιδιών με σκοπό την παροχή σωστής εκπαιδευτικής υποστήριξης.

Λέξεις κλειδιά: Αναπτυξιακή διαταραχή του κινητικού συντονισμού, κινητική αδεξιότητα, σχολική ηλικία, συχνότητα, αξιολόγηση