Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να εξετάσει στρατηγικές αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν κολυμβητές όταν αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις κατά τη διάρκεια του αγώνα και επίσης να διερευνήσει αν ο έλεγχος της κατάστασης σχετίζεται με την επιλογή κατάλληλης στρατηγικής. Στην έρευνα συμμετείχαν 32 κολυμβητές και 34 κολυμβήτριες, από τους οποίους ζητήθηκε να υποδείξουν τις στρατηγικές τις οποίες θα υιοθετούσαν σε δύο υποθετικές καταστάσεις, μια περισσότερο ελεγχόμενη και μία λιγότερο ελεγχόμενη. Τέσσερις κατηγορίες στρατηγικών αντιμετώπισης αντίξοων καταστάσεων εξετάστηκαν, δύο που αφορούσαν αντιμετώπιση με προσέγγιση της κατάστασης (‘αύξηση προσπάθειας’ και ‘σχεδιασμός’) και δύο που αφορούσαν αντιμετώπιση με αποφυγή της κατάστασης (‘γνωστική εγκατάλειψη’ και ‘συμπεριφορική εγκατάλειψη’). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι κολυμβητές κατά τη διάρκεια του αγώνα χρησιμοποιούν σε μεγαλύτερο βαθμό στρατηγικές προσέγγισης και λιγότερο στρατηγικές εγκατάλειψης. Ωστόσο, βρέθηκε ότι οι στρατηγικές αντιμετώπισης προσέγγισης υιοθετούνται περισσότερο σε ελεγχόμενες καταστάσεις από ότι σε μη ελεγχόμενες καταστάσεις, ενώ οι στρατηγικές αντιμετώπισης εγκατάλειψης υιοθετούνται περισσότερο σε μη ελεγχόμενες καταστάσεις από ότι σε ελεγχόμενες καταστάσεις. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν το ρόλο του ελέγχου της κατάστασης στην επιλογή στρατηγικών αντιμετώπισης, υποδεικνύοντας ότι για την αποφυγή δυσάρεστων συνεπειών που μπορεί να προκαλέσει η συνεχής χρήση στρατηγικών αντιμετώπισης αποφυγής, θα πρέπει οι κολυμβητές να μην εκτίθενται σε επιδίωξη στόχων οι οποίοι δεν ελέγχονται.
| 
