Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη των διαφορών στην αρχική θέση ετοιμότητας, ανάμεσα στη κλασική εκκίνηση, (grab) και την παραλλαγή της, με το ένα πόδι πίσω (track), και πως αυτές επηρεάζουν τα κινηματικά χαρακτηριστικά της υπόλοιπης εκτέλεσης της εκκίνησης. Έξι κολυμβήτριες εθνικού επιπέδου, συμμετείχαν στην εργασία (Ηλικία:19.08±2.7 έτη, Σωματική μάζα: 61.5±4.68kg, Ύψος:1.72±0.41m). Οι αθλήτριες εκτέλεσαν από τρεις προσπάθειες σε κάθε τεχνική. Για ανάλυση επιλέχθηκε η καλύτερη προσπάθεια, με κριτήριο την μεγαλύτερη οριζόντια ταχύτητα απογείωσης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ενώ δεν υπάρχουν διαφορές στο χρόνο ώθησης και στην ταχύτητα απογείωσης μεταξύ των δύο τεχνικών, η απόσταση του κέντρου μάζας (ΚΜ) στον οριζόντιο άξονα, από την άκρη του βατήρα, κατά τη θέση ετοιμότητας και η γωνία εισόδου στο νερό (γωνία τροχιάς του ΚΜ) ήταν μεγαλύτερες με την τεχνική track. Η μέγιστη επιτάχυνση του ΚΜ κατά την ώθηση ήταν υψηλότερη με την τεχνική grab. Παρατηρήθηκε επίσης ότι υπάρχει τάση μικρότερης γωνίας απογείωσης του KM με την τεχνική track. Η μορφή της καμπύλης της επιτάχυνσης στον οριζόντιο άξονα ήταν διαφορετική στις δύο τεχνικές. Στην track παρουσιάστηκαν μεγαλύτερες τιμές στο αρχικό στάδιο της ώθησης, ενώ στην grab παρουσιάστηκαν μεγαλύτερες τιμές στο τελικό στάδιό της. Αυτό θα μπορούσε να αποτελεί πλεονέκτημα της track, καθώς δημιουργούνται προϋποθέσεις για αποτελεσματικότερη ώθηση, κάτι που όμως δεν επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας. Οι διαφορές που βρέθηκαν στις παραμέτρους μεταξύ των τεχνικών track και grab, δείχνουν ότι η track, ως σχετικά νέα τεχνική, έχει δυνατότητες να γίνει μια αποτελεσματική τεχνική εκκίνησης, αν επιδεχθεί κάποιες βελτιώσεις, τουλάχιστον για κάποιες κατηγορίες αθλητών και αγωνισμάτων.

Λέξεις - κλειδιά: κολυμβητική εκκίνηση, grab start, track start.