Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της καταλληλότερης μεθόδου διδασκαλίας στην εκμάθηση του ανοιχτού χτυπήματος (forehand) στο τένις. To δείγμα αποτέλεσαν 72 παιδιά, ηλικίας 8 ετών (Μ= 8.5 έτη, SD=1 έτος), χωρίς εμπειρία στο forehand. Οι ασκούμενοι χωρίσθηκαν τυχαία σε τέσσερις πειραματικές ομάδες: Η ομάδα Α παρακολουθούσε ένα εξειδικευμένο μοντέλο στο βίντεο (ομάδα εξειδικευμένου μοντέλου) και ταυτόχρονα λάμβανε προφορική ανατροφοδότηση. Η ομάδα Β παρακολουθούσε ένα αρχάριο μοντέλο ζωντανά (ομάδα αρχάριου μοντέλου) και ταυτόχρονα λάμβανε προφορική ανατροφοδότηση. Η ομάδα Γ έλαβε αρχικές προφορικές οδηγίες πριν την εξάσκηση, χωρίς όμως να της δοθεί προφορική ανατροφοδότηση κατά τη διάρκεια αυτής (ομάδα μάθησης ανακάλυψης). Η ομάδα Δ λάμβανε και προφορικές οδηγίες πριν την εξάσκηση και προφορική ανατροφοδότηση κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης (ως ομάδα ελέγχου). Η εξάσκηση είχε διάρκεια 12 εβδομάδες σε όλες τις ομάδες. Η ανάλυση της διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις 3Χ4 (3 μετρήσεις Χ 4 ομάδες) για τη μορφή εκτέλεσης της κίνησης έδειξε αλληλεπίδραση μεταξύ μέτρησης και μεθόδου εξάσκησης (p< .05). Οι δύο μέθοδοι παρατήρησης (Α και Β ομάδα) παρουσίασαν καλύτερα αποτελέσματα κατά την τελική μέτρηση και τη μέτρηση της διατήρησης (p< .05) σε σχέση με την αρχική μέτρηση, ενώ η μέθοδος της μάθησης ανακάλυψης και η ομάδα ελέγχου παρουσίασαν καλύτερα αποτελέσματα μόνο κατά τη μέτρηση της διατήρησης σε σχέση με την αρχική μέτρηση (p< .05). Όσον αφορά το αποτέλεσμα της κίνησης, τα αποτελέσματα δεν έδειξαν αλληλεπίδραση μεταξύ μέτρησης και μεθόδου εξάσκησης (p> .05), όμως οι διαφορές στη μορφή εκτέλεσης της κίνησης και στο αποτέλεσμα της κίνησης μεταξύ των μετρήσεων ήταν σημαντικές (p<.05) σε όλες τις ομάδες. Η σημαντική βελτίωση στην ομάδα Γ (μάθηση ανακάλυψης) στο τεστ διατήρησης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ένα διάστημα αποχής από την εξάσκηση είναι απαραίτητο για τα παιδιά ώστε να ανασυγκροτήσουν τις πληροφορίες και να δώσουν λύση στις κινητικές απαιτήσεις που αντιμετωπίζουν. Το συμπέρασμα αυτής της έρευνας είναι πως κάθε προπονητής μπορεί να χρησιμοποιεί όλες αυτές τις μεθόδους διδασκαλίας, είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό, αρκεί να προσαρμόζει κάθε φορά την εκάστοτε μέθοδο που χρησιμοποιεί με τις συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει.